The Family [ Home ]














 

Send This Page to a Friend

Reader's Corner: Main Page

Μήπως Έκανε Λάθος ο Θεός;
Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 1970.

Μήπως Έκανε Λάθος ο Θεός;

       Μήπως έκανε λάθος ο Θεός όταν έβαλε τον Αδάμ και την Εύα στον Κήπο όπου κατέληξαν να κάνουν την δικιά τους εκλογή–τη λανθασμένη; (Βλέπε Γένεσις 3:6.) Μήπως έπρεπε να ομολογήσει αποτυχία ο Θεός με τον Κατακλυσμό όταν έπρεπε να εξαλείψει ολόκληρη την Ανθρωπότητα για την κακία της; (Βλέπε Γένεσις 6:5-7.) Ήταν ο Πύργος της Βαβέλ μια ολοκληρωτική καταστροφή, και ήταν η σύγχυση των γλωσσών μια συμφορά; Ή μήπως ήταν αναγκαία για να επιτελέσει το σκοπό του Θεού να ταπεινώσει και να διασκορπίσει τον Άνθρωπο σ' ολόκληρο το πρόσωπο της Γης; (Βλέπε Γένεσις 11:1-9.)

       Ήταν λάθος όταν ο Μωυσής σκότωσε έναν Αιγύπτιο και έπρεπε να τραπεί σε φυγή για να γλυτώσει ζωή του, και κατέληξε να ζει για σαράντα χρόνια στην έρημο μαθαίνοντας να είναι ένας ταπεινός βοσκός που φρόντιζε πρόβατα; (Βλέπε Έξοδος 2.) Δεν ήταν αυτό μια φοβερή καθυστέρηση για τον  ιερό σκοπό  για την απελευθέρωση του λαού του; Ή μήπως ήταν αναγκαίο να πάει στην εξορία  ο Μωυσής για  να μάθει τα μαθήματα που Θεός έπρεπε να του διδάξει, για να τον κάνει τον άνθρωπο που χρειαζόταν να γίνει για να ελευθερώσει το λαό του;–Εξαρτημένο ολοκληρωτικά από το Θεό και  όχι από τον εαυτό του.

       Μήπως έκανε ο λάθος Θεός όταν διάλεξε τον Σαούλ να είναι βασιλιάς του Ισραήλ αν αναλογιστούμε το πώς τα πήγε ο Σαούλ; Ήταν ο Σαούλ μια αποτυχία; Ή μήπως  επιτέλεσε το σκοπό του Θεού στο να εκπαιδεύσει το βασιλιά που ο Θεός πραγματικά αναζητούσε, το Δαυίδ; (Βλέπε Α΄ Σαμουήλ.) Ο Θεός κερδίζει μερικές από τις μεγαλύτερες νίκες Του μέσα από φαινομενικές ήττες, και κάνει και το θυμό του Ανθρώπου να Τον δοξάζει!

       Μήπως έκανε λάθος ο Θεός όταν άφησε το Δαυίδ να ερωτευτεί τη Βηθ-σαβεέ, και να πέσει από τη χάρη στα μάτια του βασιλείου, να πέσει από το θρόνο στα χέρια του ίδιου του επαναστάτη γιου του του Αβεσαλώμ, και να αναχωρήσει ντροπιασμένος και ατιμασμένος για μια άλλη χώρα μόνο με μια χούφτα από τους φίλους του; (Βλέπε Β΄ Σαμουήλ 15.) Μήπως έπεσε πραγματικά ο Δαυίδ προς τα κάτω ή ήταν αυτό ένα πέσιμο προς τα επάνω; Μερικές φορές ο δρόμος του Θεού προς τα επάνω είναι προς τα κάτω–συνήθως, στην πραγματικότητα!–Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που σκεφτόμαστε! Του Θεού του αρέσει να κάνει πράγματα αντίθετα με τη φυσική προσδοκία, επειδή αυτό χρειάζεται ένα θαύμα, και δείχνει ότι είναι ο Θεός, και όχι ο Άνθρωπος! Ο Δαυίδ ταπεινώθηκε και ολόκληρο το βασίλειο ταπεινώθηκε, και αυτό τους υπενθύμισε ότι ήταν μόνο ο Κύριος που τους έκανε αυτό που ήταν!

       Από εκείνο το στύψιμο και το στρίψιμο της ζωής του Δαυίδ βγήκε η γλυκύτητα των Ψαλμών, και το άρωμα των δοξασιών του προς τον Κύριο για το έλεός Του! Ήταν τα πάντα ο Θεός και τα πάντα ήταν από χάρη, και τίποτα από τον εαυτό του ή τη δικιά του δικαιοσύνη!–Ένα μάθημα που υπήρξε  μια ενθάρρυνση και για άλλους  μεγάλους αμαρτωλούς σαν εμένα και σένα από τότε και μετά!

       Μήπως ματαιώθηκε το έργο του Προφήτη Ηλία όταν έτρεξε να κρυφτεί από την Ιεζάβελ, μετά  τη μεγάλη του νίκη  στο Όρος Κάρμηλος; Μήπως η μεγάλη του ανδρεία εκεί ναυάγησε εντελώς με αυτή τη δειλία του στην έρημο; Ενώ είχε θανατώσει  εκατοντάδες ψευδοπροφήτες, εδώ έτρεχε να κρυφτεί από μια γυναικούλα! Τι εικόνα! (Βλέπε Α' Βασιλέων 18, Α' Βασιλέων 19.) Ο σπουδαίος, γενναίος, αγαλματώδης προφήτης, που  είχε ορθωθεί πάνω από τους υπόλοιπους με την ισχύ και τη δύναμη του Θεού στην κορυφή του Όρους Καρμήλου, και κατέβασε φωτιά από τον Ουρανό, τώρα τρέχει φοβισμένος, εξευτελισμένος και ντροπιασμένος για να κρυφτεί από εκείνη τη βρώμικη και κακιά Βασίλισσα Ιεζάβελ! Να 'τος τώρα ο προφήτης του Θεού τρομαγμένος από μια γυναίκα! Ή μήπως ο Θεός προσπαθούσε να του δείξει κάτι που θα τον έκανε έναν καλύτερο προφήτη;–Έναν πιο ταπεινό προφήτη, που θα επέστρεφε άφοβος, ακόμα και από το βασιλιά, πολύ λιγότερο από τη βασίλισσα;

       Δεν ήταν αυτό ένας εξευτελισμός και ένα φοβερό χτύπημα για το σκοπό του Κυρίου για το μεγάλο προφήτη της καταστροφής, τον Ιερεμία, να κρεμαστεί  στην πόρτα του ναού, έτσι ώστε οι αδερφοί του να μπορούν να  φτύνουν το πρόσωπό του, ή να ριχτεί από τους εχθρούς του μέσα στη λάσπη μέχρι τους αγκώνες,  έτσι ώστε ο αγαπημένος του φίλος, ο Αβδέ, να πρέπει να έρθει κρυφά και να τον βγάλει έξω; Και δεν ήταν  τελικά ο πιο σκανδαλώδης εξευτελισμός από όλους, να πρέπει να καταλήξει στη φυλακή, στιγματισμένος σαν  προδότης και  εγκληματίας, ανυπάκουος στους νόμους του  έθνους του και στον ίδιο του το λαό; (Βλέπε Ιερεμία 38.)

       Ναι, αλλά όχι για το Θεό! Ήταν όλα μέρος του σχεδίου του Θεού για να κρατήσει τον Ιερεμία ταπεινό και κοντά στον Κύριο,  εξαρτημένο ολοκληρωτικά από το Θεό, και όχι από την οικογένειά του, ή τους φίλους του, ή ακόμη και τα αδέρφια του ή το βασιλιά. Ο Θεός τον έβαλε μέσα στην ασφάλεια της απομόνωσης  της φυλακής μέχρι που  να μπορέσει να ελευθερωθεί από τους εχθρούς της χώρας του, τους Βαβυλώνιους, να πάρει ευλογίες και προστασία, προμήθειες και ενθάρρυνση, από εκείνους που θα ήταν οι τελευταίοι που θα το περίμενε κανείς–από τους σκληρούς, ειδωλολάτρες εχθρούς του λαού του!  Ήταν αυτό ένα λάθος; Δε θα μπορούσε να είχε υπάρξει ένας καλύτερος, ένας πιο σωστός τρόπος για να γίνει αυτό;

       Ξέχνα το "σωστό τον τρόπο!" Ο σωστός ο τρόπος είναι του Ανθρώπου! Ο απροσδόκητος και  ανάρμοστος, ο ασυμβίβαστος και  αντιπαραδοσιακός, ο ανορθόδοξος και  αντιεθιμοτυπικός, αντίθετα με τις φυσικές προσδοκίες του Ανθρώπου, αυτός είναι ο τρόπος που συνήθως εργάζεται ο Θεός! "Διότι αι βουλαί Μου, δεν είναι βουλαί υμών, ουδέ οδοί υμών αι οδοί Μου, λέγει Κύριος. Αλλ' όσον είναι υψηλοί οι ουρανοί από της γης, ούτως αι οδοί Μου είναι υψηλότεροι των οδών υμών, και αι βουλαί Μου των βουλών υμών!" (Ησαΐας 55:8,9). Ποιος μπορεί να γνωρίζει τον νου του Κυρίου, και ποιος μπορεί να Του δείξει τίποτα; (Βλέπε Α' Κορινθίους 2:16.)

       Και ποιοι νομίζουμε ότι είμαστε εμείς, όπως και να 'χει, για να λέμε στο Θεό τι να κάνει και πώς να το κάνει; Ο Θεός ξέρει τι κάνει και δεν είναι δικιά μας υπόθεση το πώς το κάνει!  Έτσι θα πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε να λέμε στο Θεό πώς θα πρέπει να κάνει τα πράγματα! "Λοιπόν Κύριε, θα πρέπει να το κάνεις μ' αυτό τον τρόπο ή μ' εκείνο τον τρόπο, έτσι ώστε να γίνουμε αποδεκτοί και οι άνθρωποι να καταλάβουν." Ξέχνα τους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν! Οι φίλοι σου δε χρειάζονται μια εξήγηση, και οι εχθροί σου δε θα σε πίστευαν ποτέ όπως και να 'χει! Έτσι λοιπόν γιατί να δίνεις εξηγήσεις; Απλά πίστευε  ότι ο Θεός ξέρει τι κάνει! "Έλπιζε επί Κύριον εξ όλης της καρδίας, και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου. Εν πάσαις ταις οδοίς σου Αυτόν γνώριζε, και Αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματά σου."(Παροιμίες 3:5,6).

       Του Θεού του αρέσει να κάνει πράγματα αντίθετα από τον τρόπο που εμείς νομίζουμε ότι θα πρέπει να τα κάνει! Είναι λάθος αυτό; Κάνει λάθος ο Θεός; Απέτυχε ο Θεός; Γιατί δεν έπαιρνε ο Θεός τους 32.000 άντρες του Γεδεών και να μην άφηνε αυτούς να  καταστρέψουν  το στρατό των Μαδιανιτών έτσι ώστε να μπορούν μετά  να συγχαίρουν ο ένας τον άλλον για το τι σπουδαίος λαός  ήταν; Αντίθετα, Αυτός έβαλε μια γελοία μικρή ομάδα από 300 να σπάνε πιάτα στη μέση της νύχτας, να κραδαίνουν πυροτεχνήματα,  να σαλπίζουν και να ουρλιάζουν μ' όλη τους τη δύναμη, σε σημείο που κατατρόμαξαν τους εχθρούς τους τόσο πολύ, που αυτοί σαν ανόητοι  σκοτώνονταν μεταξύ τους! (Βλέπε Κριτές 7.)

       Τι  εξευτελιστικός τρόπος για να κερδίζεις μια μάχη! Τι άδοξος τρόπος για να υποτάσσεις τον εχθρό! Ήταν χαζό, ηλίθιο, γελοίο–όμως το έκανε ο Θεός! Ο Γεδεών και η ομάδα του μπορούσαν να ευχαριστούν μονάχα το Θεό για τη νίκη, επειδή το μόνο που έκαναν αυτοί ήταν κάτι χαζό, όπως το να σπάνε πιάτα, να ανεμίζουν δαυλούς, και να ουρλιάζουν με όλη τους τη δύναμη, ενώ ο Θεός έκανε τη βρώμικη δουλειά! Ποιος ήταν δυνατόν να μπορέσει να πάρει τον έπαινο γι' αυτό το είδος της μάχης εκτός από τον Κύριο; Σίγουρα όχι ένας χαζός σαν το Γεδεών, που ήταν αρκετά τρελός  για να πιστέψει το Θεό και να κάνει αυτό που του είπε! Όμως ήταν πρόθυμος να γίνει  ένας χαζός και  ένα περίγελος, εφ' όσον έτσι γινόταν η δουλειά!

       Τι στιγμή που προσπαθείς να κατανοήσεις το σχέδιο του Κυρίου με τη δική σου   λογική,  καλύτερα να τα παρατήσεις, επειδή μάλλον ποτέ να δεν θα τα καταφέρεις μ' αυτό τον τρόπο όπως και να 'χει. "Μήπως ο Ισραήλ καυχηθεί εναντίον μου, λέγων, 'Η χειρ μου με έσωσε'!" (Κριτές 7:2).

       Και τι άλλο να πω περισσότερο; Επειδή δε θα μου  έφτανε  ο χρόνος για να σας πω για τον Βαράκ και για έναν τρελό σαν τον Σαμψών! Τι απαίσιο παράδειγμα ήταν κι αυτός–μακρυμάλλης,  να τρέχει πάντα πίσω από  γυναίκες, να μπλέκεται σε καυγάδες και να μεθοκοπάει με τους φίλους του, να σκαρώνει φάρσες και να βάζει στοιχήματα!–Ένας τύπος που σώριασε χίλιους Φιλισταίους με το σαγόνι ενός γαϊδάρου, που φερόταν σαν γάιδαρος ο ίδιος, μερικές φορές! (Βλέπε Κριτές 14-16.) Τι ριψοκίνδυνος, ασυμβίβαστος, τρελός τρόπος για να σώσει ο Θεός το λαό Του, χρησιμοποιώντας έναν επαναστάτη αντάρτη σαν κι αυτόν! Μήπως έκανε λάθος ο Θεός; Ή μήπως προσπαθούσε να δείξει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει οτιδήποτε–ακόμη και κάποιον σαν κι εσένα–με το να μας δίνει τέτοια ενθαρρυντικά παραδείγματα από τις επιτυχημένες αποτυχίες Του, τις απίθανες αντιθέσεις Του, τους τολμηρούς επαναστάτες Του, που τόλμησαν να  εμπιστευτούν Αυτόν και όχι τους εαυτούς τους και να  δώσουν όλη τη δόξα σ' Αυτόν επειδή ήξεραν ότι έπρεπε να είναι ο Θεός!

     Δε θα ήταν πολύ πιο αξιοπρεπές και αποδεκτό για το Βασιλέα των βασιλέων, τον Ιησού, να είχε γεννηθεί σ' ένα παλάτι, με την παρουσία διαπρεπών αυλικών, και με όλες τις τιμές και τη δόξα της κοινωνίας;  Αντίθετα όμως, Αυτός γεννήθηκε στο βρώμικο πάτωμα ενός αχυρώνα κάτω από τις αγελάδες και τα γαϊδούρια, τυλιγμένος με κουρέλια και ξαπλωμένος μέσα σε μια ταΐστρα ζώων,  με ένα παρδαλό τσούρμο φτωχών μικρών βοσκών να γονατίζουν στο πάτωμα δίπλα Του; Η φάτνη έχει δοξαστεί τόσο πολύ από τον Άνθρωπο από τότε και μετά, που ξέχασαν για τι τη χρησιμοποιούσαν! Δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα χοντροκομμένο κουτί με άχυρο για να τρώνε οι αγελάδες!

       Δε θα ήταν καλύτερα  αν ο πατέρας Του  ήταν ένας προεξέχων ηγεμόνας, αντί να είναι ένας ταπεινός ξυλουργός; Δεν θα ήταν πιο εύκολο για τον Ιησού και τους οπαδούς Του, και δε θα είχε προάγει το Έργο Του λίγο πιο γρήγορα, αν είχε την επιδοκιμασία της κατεστημένης τάξης; Και δεν ήταν κάπως ταπεινωτικό για τους ταπεινούς γονείς Του να γίνουν φυγάδες από την αδικία, και να φύγουν από τη χώρα σαν κοινοί εγκληματίες επειδή έφεραν στη ζωή τον αρχηγό μιας ανταγωνιστικής επαναστατικής κυβέρνησης–της Βασιλείας του Θεού; (Βλέπε Ματθαίον 1, 2)

       Και δε θα ήταν καλύτερα γι' Αυτόν να είχε ζήσει λίγο πιο κόσμια και αποδεκτά, αντί να έχει γεννηθεί μέσα στο στάβλο κάποιου άλλου ανθρώπου, να σουφρώνει την τροφή του μέσα απ' τα χωράφια άλλων ανθρώπων, και να κοιμάται στα σπίτια άλλων ανθρώπων;–Συμπεριλαμβανομένου και  του σπιτιού  δύο χαριτωμένων νεαρών ανύπαντρων γυναικών, της Μαρίας & της Μάρθας–και να θαφτεί μέσα στο μνήμα ενός άλλου ανθρώπου; (Βλέπε Λουκά 10:38-42 Ιωάννη 19:38-42.) Έπρεπε πάντα να προκαλεί το θρησκευτικό κατεστημένο, να αψηφά τη συμβατικότητα, να καταστρέφει τις παραδόσεις, και να απειλεί το στάτους κβο;–Έτσι ώστε  να εκτελεστεί μαζί με  κοινούς εγκληματίες, και να αφήσει πίσω του την κακιά φήμη ότι ήταν σύντροφος τελωνών και αμαρτωλών, ένας φαγάς και ένας κρασοπότης, συχνά με την συντροφιά μεθύστακων και πορνών, ένας παράνομος, ένας που ξεσήκωνε τα πλήθη, ένας ταραξίας της ειρήνης, ένας δαιμονισμένος φανατικός και ψευδοπροφήτης του λάθους δρόμου! Μ' αυτά τα λόγια Τον  αποκαλούσαν! Δε θα μπορούσε ο Θεός να είχε χρησιμοποιήσει λιγότερο αμφιλεγόμενες τακτικές από αυτές, και να το είχε κάνει μ' έναν πιο ειρηνικό και σεβαστό και αποδεκτό τρόπο; Δε θα μπορούσε ο Βασιλεύς των Βασιλέων να είχε  κάνει  μια καλύτερη αρχή, αντί να  μισηθεί από την αρχή; Δεν έκανε λάθος ο Θεός;

       Γιατί να  προσβάλει επίτηδες το σύστημα, ή την κατεστημένη τάξη; Γιατί να διαλέξει επίτηδες ένα τσούρμο από βρώμικους και μακρυμάλληδες ψαράδες και έναν μισητό φοροεισπράκτορα για μαθητές Του; Δε θα είχες κάνει πιο εύκολη πρόοδο Ιησού, αν το είχες κάνει με τον τρόπο του Ανθρώπου, και τους είχες διαλέξει μέσα από τους μορφωμένους Σανχεντρίνους (την τοπική ιερατική σχολή) με τη συγκατάθεση των συναγωγών, και την άδεια των αρχιερέων και με άδεια από τη Ρώμη μέσω του κυβερνήτη; Δεν θα είχες κάνει  μια καλύτερη αρχή, Ιησού; Δεν νομίζεις ότι θα μπορούσες να είχες βελτιώσεις τις μεθόδους σου, Κύριε; Δεν νομίζεις ότι το έκανες  λίγο πάρα πολύ δύσκολο από την αρχή, ώστε να υποφέρεις αδικαιολόγητες και μη αναγκαίες δυσκολίες και διωγμό λόγω των δικών Σου παράτολμων μεθόδων και της έλλειψης σύνεσης, Ιησού;

       Έπρεπε να είσαι ένας τέτοιος επαναστάτης, και να διαλέξεις ένα τέτοιο παρδαλό πλήθος ακαμάτηδων–συμπεριλαμβάνοντας μερικές από τις χειρότερες πόρνες και τους εξτρεμιστές της πόλης; Θα έπρεπε να υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος! Σίγουρα δε χρειαζόταν να κάνεις τόσα πολλά πράγματα μ' έναν τόσο φριχτό τρόπο!  Μπορεί να καταλάβει κανείς ότι έκανες μερικά λάθη, όμως το να πηγαίνεις τόσο επίμονα και πεισματικά ενάντια σε κάθε αποδεκτή λογική και νοημοσύνη και συνήθεια, δεν ήταν αυτό λίγο ανόητο, Κύριε; Δεν ήξερες ότι με το να  ξυλοκοπήσεις τους αργυραμοιβούς στο Ναό μια φορά–θα μπορούσαν να το είχαν παραβλέψει σαν μια κάποια παρά το δέον εκκεντρικότητα  κάποιου τρελού που του λασκάρισαν λίγο  οι βίδες του–όμως  το να τους μαστιγώσεις, και να καταστρέψεις τα έπιπλά τους, και να σκορπίσεις όλα τους τα λεφτά τρεις φορές–Ξέρεις ότι αυτό παραήταν πολύ! Επόμενο  ήταν ότι κάποιος θα θύμωνε και θα σε συλλάμβανε στο τέλος! (Βλέπε Ιωάννη 2:13-16 Ματθαίον 21:12,13 Μάρκον 11:15.) 

     Μας έχεις δυσκολέψει πάρα πολύ,  Κύριε, να Σε εξηγήσουμε στην ευυπόληπτη κοινωνία, το γιατί έπρεπε να είσαι τόσο ασυμβίβαστος και αμφισβητήσιμος–ένας τέτοιος εικονοκλάστης! Δε θα μπορούσες να είχες συμβιβαστεί λιγάκι μόνο σε μερικά από αυτά τα ζητήματα, και να μην συνέχιζες να ρίχνεσαι κατακούτελα πάνω στις θρησκευτικές αρχές με τα επαναστατικά σου δόγματα; Δε  θα μπορούσες να είχες εξευγενίσει τον τρόπο Σου και το μήνυμά σου λιγάκι έτσι ώστε να μην είναι τόσο πολύ δύσκολο να το χωνέψουνε–έτσι όπως τότε που είπες στους μαθητές Σου να φάνε τη σάρκα Σου και να πιούνε το αίμα Σου! Και βέβαια, θα μπορούσαν να είχαν σκεφτεί ότι άρχισες να διδάσκεις τον κανιβαλισμό! (Βλέπε Ιωάννη 6:48-63.)

       Κύριε, θα πρέπει να υπήρχε ένας καλύτερος τρόπος! Και σίγουρα θα μπορούσες να έχεις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης από αυτές!–Η ιδέα αυτή Εσύ να κατασκηνώνεις πάνω στα χόρτα  κάτω από τα δέντρα!–Ήξερες ότι  επόμενο ήταν να κάνει τα φρύδια ορισμένων να σηκωθούν και να δημιουργήσει ερωτήματα για το χαρακτήρα σου και την ηθικότητά τη δική σου και αυτή των μαθητών Σου, που ήταν μια μάλλον αμφισβητήσιμη ομάδα χαρακτήρων για να ξεκινήσει κανείς! Σίγουρα θα πρέπει να έχεις κάνει λάθος, Κύριε, σε μερικά από  αυτά τα πράγματα, και θα μπορούσες να είχες κάνει μερικά από  τα πράγματα αυτά με κάποιο καλύτερο τρόπο!

       Και σα να μην έφταναν όλ' αυτά, έπρεπε να διαλέξεις εκείνον το φανατισμένο τον Παύλο να γίνει ένας από τους ηγετικούς αποστόλους Σου! Θα έπρεπε να γνώριζες ότι  δε θα άρεζε στους Ιουδαίους να κλέψεις ένα από τα κορυφαία   στελέχη τους και να το μεταλλάξεις σ' έναν ριζοσπάστη Χριστιανό! Θα μπορούσες να ήξερες ότι ακόμη και οι μαθητές Σου θα είχαν αμφισβητήσει την ειλικρίνεια ενός τέτοιου ανθρώπου, και θα το έβρισκαν δύσκολο να πιστέψουν ότι είχες κάνει ένα τέτοιο πράγμα, να πάρεις το χειρότερο διώκτη τους και να  περιμένεις να πιστέψουν ότι τώρα ήταν ο καρδιακός τους φίλος, μετά απ' όλη τη ζημιά που τους είχε κάνει!

       Πραγματικά, Κύριε, σίγουρα τα κάνεις όλα μάλλον δύσκολα! Σίγουρα μερικά από αυτά ήταν λάθος! Θα μπορούσαμε να έχουμε καταλάβει τους χαζούς, αμόρφωτους οπαδούς Σου ότι έκαναν μερικές γκάφες όπως αυτές–όμως Εσύ, Κύριε, ο αρχηγός τους! Πώς θα μπορούσες Εσύ να έχεις βρεθεί ένοχος μιας τέτοιας ανάρμοστης συμπεριφοράς; Τι περίμενες να σκεφτούν οι άνθρωποι; Και βέβαια θα σε κατηγορούσαν ότι ήσουν ένας μεθύστακας και ένας φαγάς, ένας άσωτος, και ένας εξτρεμιστής επαναστάτης! Πραγματικά δεν τους διευκόλυνες και πολύ  για  να σε αποδεχτούν, επειδή η μέθοδός Σου και το μήνυμά Σου ήταν φοβερά δύσκολα να τα χωνέψει κανείς για οποιονδήποτε από εμάς που είμαστε συνηθισμένοι ακόμη και στην πιο ελάχιστη υπόληψη! Δεν νοιαζόσουν καθόλου για τις γνώμες των ανθρώπων; Δεν ενδιαφερόσουν για το τι σκεφτόταν οι άνθρωποι για σένα και για τους οπαδούς Σου; Οι ιστορίες που κυκλοφορούσαν για Σένα και για τους άντρες και τις γυναίκες που σε ακολουθούσαν δεν σήμαιναν τίποτα για σένα;

       Κύριε, πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό σε μας; Γιατί έπρεπε να μας το κάνεις τόσο δύσκολο να Σε εξηγήσουμε στην κοινωνία; Όταν οι πράξεις σου ήταν σχεδόν αδικαιολόγητες, τι περίμενες να πιστέψει η κοινωνία; Αυτοί μπορούν να σχηματίσουν γνώμη μόνο από αυτά που βλέπουν και ακούνε, και αυτά είναι αρκετά άσχημα!

       Κύριε, σε παρακαλούμε άφησέ μας να βελτιώσουμε τις μεθόδους σου, και να εξευγενίσουμε το μήνυμά Σου λίγο,  να εξαλείψουμε μερικά από αυτά τα αδιάλλακτα, αμφιλεγόμενα χαρακτηριστικά της υπηρεσίας Σου! Κύριε, εμείς δε θέλουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη που έκανες Εσύ! Σε παρακαλούμε βοήθησέ μας να είμαστε πιο αποδεκτοί στα μάτια του Κόσμου! Δε θα μπορούσαμε να το κατατάξουμε αυτό ανάμεσα στο "μεγαλήτερα τούτων θέλετε κάμει"; (Ιωάννη 14:12). Ότι εμείς, αντίθετα από Εσένα, καταφέρνουμε να γινόμαστε αποδεκτοί στην κοινωνία, και ακόμη και αναγνωρισμένοι και ευλογημένοι από αυτήν–και ακόμη ότι συνεργαζόμαστε με αυτήν; Και σ' αυτήν την περίπτωση, δε θα μας επέτρεπες να  "ομοζυγούμε με τους απίστους" (Β΄ Κορινθίους 6:14).

       Δε θα μπορούσες απλώς, στη δικιά μας περίπτωση, να το κάνεις λίγο πιο ομόζυγο,  ώστε να μην έχουμε να υποφέρουμε το είδος του διωγμού που είχατε Εσύ και οι πρώτοι μαθητές Σου; Δε θα πρέπει να έχουμε μάθει κάτι από το Δικό Σου χαρακτηριστικά κακό παράδειγμα, για το τι να μην κάνουμε την επόμενη φορά; Σίγουρα θα μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από αυτά τα λάθη Σου! Αλλιώς, Κύριε, αν οι μαθητές Σου σ' όλη την ιστορία πρόκειται να ακολουθούν ένα τέτοιο αντικομφορμιστικό παράδειγμα όπως το δικό Σου, δεν πρόκειται να έχουν τίποτε άλλο εκτός από προβλήματα από την αρχή μέχρι το τέλος, επειδή ξέρεις ότι ο Κόσμος δεν πρόκειται να το ανεχτεί, και η Χριστιανοσύνη θα εξαλειφθεί εντελώς!

       Και Κύριε, θα έπρεπε επίσης να έχεις πολύ περισσότερο σεβασμό για το ναό και τις συναγωγές τους, επειδή ξέρεις ότι τα κτίρια είναι το θεμέλιο κάθε θρησκείας, και χωρίς αυτά, που θα ήταν η θρησκεία μας; Γιατί, δε θα μπορούσαμε να έχουμε τελετουργίες, και που θα λέγαμε ότι ανήκουμε χωρίς το δόγμα μας; Θα ήμασταν έξω στο κρύο, Κύριε, χωρίς τίποτα άλλο για να κάνουμε από το να μαρτυράμε, και θα δε θα είχαμε κανένα στήριγμα ή υποστήριξη εκτός από τη Δικιά Σου. Τώρα, αυτό δεν είναι και πολύ καλή επιχειρηματική νοοτροπία, και σίγουρα δε θα αντέχαμε και πολύ μ' ένα τέτοιο ρυθμό! Κοίταξε τι συνέβη στους υπόλοιπους από τους οπαδούς Σου σ' ολόκληρη την ιστορία που επέμεναν να αψηφούν την κατεστημένη θρησκευτική τάξη, και να κηρύττουν στους δρόμους χωρίς φανερά μέσα συντήρησης–χωρίς δουλειές, χωρίς σπίτια, χωρίς κυβερνητική αναγνώριση! Σχεδόν χωρίς εξαίρεση, από τους πρώτους Σου προφήτες μέχρι τους τελευταίους Σου μάρτυρες, τους γελοιοποίησαν, τους χλεύασαν, τους αντιμετώπισαν με δυσπιστία, τους φυλάκισαν, τους επέβαλαν πρόστιμα, τους ξυλοκόπησαν και  τους σκότωσαν ακόμα!

       Μα τι θα μπορούσες να περιμένεις, Κύριε; Δε γνώριζες ότι οι άνθρωποι δε θα ανεχόντουσαν ένα τέτοιο πράγμα! Η κοινωνία δε θα μπορούσε να αφήσει  τέτοιους ανθρώπους να τρέχουνε παντού ελεύθεροι, χωρίς κάποιο είδος κανονισμού και ελέγχου! Θα μπορούσε να  υπονομεύσει ολόκληρη την οργάνωσή τους, και να καταστρέψει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στη θρησκεία τους, στα κτίριά τους και στους θρησκευτικούς αρχηγούς τους. Ξέρεις ότι δε γίνεται  αυτό, Κύριε! Τα πάντα πρέπει να γίνονται με τάξη και ασφάλεια, και δεν μπορούμε να έχουμε όλους αυτούς τους φανατισμένους θρησκομανείς εδώ και εκεί ελεύθερους να φωνάζουν, "Ο Ιησούς σ' αγαπάει!" Είναι αναπόφευκτο να το αποκαλέσουν διατάραξη της δημόσιας τάξης, επειδή δεν είναι σύμφωνα με τη δικιά τους τάξη, ή τη συνηθισμένη τάξη της ημέρας!

        Δεν έχεις κάνει λάθος, Κύριε; Δεν υπάρχει κάποιος καλύτερος τρόπος που θα μπορούσες να κάνεις τα πράγματα;–Με μια κάπως καλύτερη τάξη ανθρώπων και με μερικές πιο αποδεκτές μεθόδους και με ένα λιγότερο προσβλητικό μήνυμα, κάτι που δε θα ενοχλούσε και δε θα αναστάτωνε τους ανθρώπους τόσο πολύ και δε θα τους έκανε τόσο εξοργισμένους μαζί Σου; Οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να έχουμε κάποια υπόληψη και οι άλλοι να σκέφτονται  καλά για μας και να είμαστε σεβαστοί στις κοινότητές μας! Οι περισσότεροι από εμάς δεν ενδιαφερόμαστε να γινόμαστε επικεφαλίδες στα νέα, Κύριε!–Ειδικά όχι με αυτό τον κάπως κακόγουστο τρόπο. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να θεωρούνται θρησκομανείς και φανατικοί. Δε νομίζεις ότι Εσύ και οι πρώτοι Σου οπαδοί τους δώσατε ένα μάλλον κακό παράδειγμα; Αντιλαμβάνομαι, Κύριε, ότι πράγματι διέδωσαν το Ευαγγέλιο σ' όλο τον κόσμο, όμως τι Ευαγγέλιο κι αυτό!

       Και τι πειράζει  λίγη επίσημη ανώτερη μόρφωση; Δε νομίζεις ότι Εσύ και οι μαθητές Σου θα είχατε αναγνωριστεί πολύ πιο πρόθυμα από τους ευυπόληπτους πολίτες αν ήσασταν λίγο πιο εγγράμματοι και μορφωμένοι και έμπειροι  στους τρόπους του κόσμου και σ' αυτά που προσδοκεί από τους θρησκευτικούς ηγέτες του;

       Και να πεις και το άλλο ότι ο ναός τους επρόκειτο να καταστραφεί!–Δεν ήταν  αυτό ιεροσυλία και βλασφημία, ότι αυτό ακριβώς που αποκαλούσαν  Οίκο του Θεού ήταν καταδικασμένο να καταστραφεί; (Βλέπε Ματθαίου 24:2.) Αν εμείς λέγαμε τέτοια πράγματα ποιος θα περίμενες να ακολουθήσει εμάς έπειτα, Κύριε;–Κανένας εκτός από τα  ρεμάλια της κοινωνίας όπως είχες Εσύ, ή που είχε ο Ιερεμίας, ή που είχε ο Άγιος Φραγκίσκος, η  μερικοί  από εκείνους τους άλλους τους δικούς σου ασυμβίβαστους αντικομφορμιστές! Αυτό δε θα μας οδηγούσε πουθενά  με την κοινωνία και το πλατύ κοινό, όπως δεν οδήγησε αυτούς πουθενά παρά στη φυλακή και στην καταδίκη και στην εκτέλεση! Είμαι σίγουρος ότι πρέπει να έχουμε μάθει κάτι από όλα αυτά, Κύριε!–Και δεν ενδιαφερόμαστε να επαναλάβουμε τα δικά Σου λάθη! Σ' αυτή τη σύγχρονη και πολιτισμένη εποχή, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε νέες, βελτιωμένες και πιο πολιτισμένες μεθόδους, πιο συνεπείς με την επιστημονική εποχή των μορφωμένων ανθρώπων μέσα σε μια εύπορη κοινωνία!

        Και τελευταίο, αλλά όχι και λιγότερο σημαντικό, Κύριε, αυτή η δουλειά του να  ξαναγυρίσουμε μετά από χιλιάδες χρόνια σε μια πρωτόγονη συνεργατική κοινωνία τέτοια όπως των μαθητών Σου, όπου οι άνθρωποι μοιράζονται και έχουν τα πάντα κοινά, και ζουν μαζί και δεν αφιερώνουν το χρόνο τους σε τίποτα άλλο εκτός από προσευχές, δοξολογίες, μελέτη της Βίβλου και μαρτυρία!–Αυτό είναι ένα πράγμα του παρελθόντος, και προφανώς δεν έφερε και καλό αποτέλεσμα επειδή οι κατεστημένες εκκλησίες διέκοψαν την εφαρμογή του! Όπως  μπορείς να καταλάβεις, αυτό δεν είναι ελκυστικό για τους περισσότερους ανθρώπους! Πόσοι από μας θέλουμε να μοιραστούμε τα κερδισμένα με ιδρώτα μετρητά μας με άλλους, όχι και  τόσο ευλογημένους; Άσ' τους να πάνε  και να κερδίσουν τα δικά τους! Σίγουρα πρέπει να χρειαζόμαστε ορισμένα πράγματα που να τα αποκαλούμε δικά μας, και κάποιο μέρος για να γέρνουμε το κεφάλι μας! (Βλέπε Πράξεις 2:44-47 4:31-35.)

       Δεν μπορούμε να είμαστε μόνο της περιπλάνησης, όπως Εσύ και οι μαθητές Σου, Κύριε!–Και ακόμα και ο μεγάλος Σου ο απόστολος, ο Παύλος!–Για φαντάσου να "περιπλανιέται!" (Α΄ Κορινθίους 4:11). Αυτό είναι αδιανόητο σ' αυτή τη σύγχρονη εποχή! Απλά αυτό δε γίνεται άλλο πια! Ξέρεις ότι ένα τέτοιο είδος ζωής είναι επόμενο να επισύρει κριτική και απέχθεια από μια μοντέρνα κοινωνία που πιστεύει ότι η ζωή μας καθορίζεται από την αφθονία των πραγμάτων που αποκτούμε, και όχι από κάποιες απλές αόριστες και αβέβαιες πνευματικές αξίες!

       Κύριε, πρέπει να είμαστε τόσο τελείως αποκηρυγμένοι από τον κόσμο, για να παραμείνουμε αποχωρισμένοι και ασυμβίβαστοι, και για να μην παρασυρθούμε ξανά πίσω σ' αυτόν; Πρέπει να  απορριφθούμε  εντελώς από τους ανθρώπους για να  οδηγηθούμε σε Σένα; Πρέπει να κάψουμε εντελώς τα γεφύρια πίσω μας, έτσι ώστε να μας είναι αδύνατο να ξαναγυρίσουμε;  Δε  ζητάς λίγο πάρα πολλά, με το να μας κάνεις τέτοια απόβλητα της κοινωνίας όπως ήταν ο Παύλος, καθώς είπε ότι ήταν οι απόστολοι, τέτοια κατακάθια της ανθρωπότητας όπως ήταν οι πρώτοι οπαδοί Σου, Κύριε; Τέτοιοι απροσάρμοστοι, παράξενοι χαρακτήρες, φανατικοί και αλλόκοτοι άνθρωποι; (Βλέπε Α΄ Κορινθίους 4:13.) Αν πάμε τόσο μακριά,  δε θα μπορέσουμε ποτέ να επιστρέψουμε ξανά! Η κοινωνία δε θα μας ξαναδεχτεί. Θα μπορούσε να φέρει διχόνοια και προδοσία από εκείνους που δεν είναι πιστοί, όπως έκανε ο Ιούδας σε Σένα! Θα μπορούσε να προσβάλλει τόσους πολλούς αδύναμους αδερφούς, που θα απομέναμε πολύ λίγοι, και  θα μπορούσαμε να πείσουμε πολύ λίγους να ακολουθήσουν τέτοιες ακρότητες πιστότητας, αφοσίωσης, και δόγματος!–Όπως συνέβηκε σε Σένα μετά από εκείνο το "αίμα και σάρκα κήρυγμα"! (Βλέπε Ιωάννη 6:48-66.)

       Ναι, ο Γεδεών πραγματικά έχασε το μεγαλύτερο μέρος από το στρατό του μέσα από έναν τέτοιο εξτρεμισμό, όμως αυτό ήταν πολύ καιρό πριν, Κύριε, και τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα! Υποτίθεται ότι δεν πρέπει να κάνεις τις δοκιμασίες τόσο σκληρές σήμερα, Κύριε, που να χάνεις τον περισσότερο στρατό Σου! Πού θα ήταν η κατεστημένη εκκλησία αν το έκανε αυτό σήμερα; Δεν θα είχαν μείνει πολλοί! Ακόμα και οι δικοί Σου μαθητές Σε εγκατέλειψαν για μερικά από τα σκληρά Σου λόγια! (Βλέπε Ιωάννη 6:66.) Αυτό είναι  πάρα πολύ, Κύριε. Ποτέ δε θα έχεις ένα μεγάλο στρατό μ' αυτό τον τρόπο! Ποτέ δε θα είμαστε πολύ δημοφιλείς, εφαρμόζοντας τέτοιες ακρότητες όπως αυτές! Ποτέ δε θα γίνουμε πλατιά αποδεκτοί αν κηρύττουμε και εφαρμόζουμε τα πάντα μέσα από τη Βίβλο! Σίγουρα δε θα το περίμενες αυτό από εμάς! Είναι απλώς πάρα πολύ! Πρέπει να είναι λάθος! Σε παρακαλούμε μην το ζητάς αυτό από μας! Πρέπει κι εμείς να είμαστε τόσο διαφορετικοί; Δεν κάνεις κάποιο λάθος, Κύριε; Δεν υπάρχει κάποια άλλη οδός;

         Τι λέει η Βίβλος για όλα αυτά;: "Εγώ είμαι η Οδός, και η Αλήθεια, και η Ζωή. Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' Εμού . . . . Στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός, η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν. . . . Πολλοί είναι οι κεκλημένοι, ολίγοι δε οι εκλεκτοί! . . . Ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς  έχουν κληθεί Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός, δια να καταισχύνη τους σοφούς, και τα ασθενή του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός, δια να καταισχύνη τα ισχυρά. . . .Πολλοί λοιπόν εκ των μαθητών αυτού,  ακούσαντες είπον, 'Σκληρός είναι ούτος ο Λόγος, τις δύναται να ακούη αυτόν;' . . . Έκτοτε πολλοί των μαθητών Αυτού εστράφησαν εις τα οπίσω, και δεν περιεπάτουν πλέον μετ' αυτού! . . . Είπε λοιπόν ο Ιησούς προς τους δώδεκα, 'Μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε;'" Και μια άλλη φορά, "Οι μαθηταί πάντες αφήσαντες Αυτόν, έφυγον."

       "Ας εξερχώμεθα λοιπόν προς Αυτόν έξω του στρατοπέδου, τον ονειδισμόν Αυτού φέροντες." Επειδή "Εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν . . . Καταπεφρονημένος και απερριμένος υπό των ανθρώπων, άνθρωπος θλίψεων, και δόκιμος ασθενείας. Από καταθλίψεως και κρίσεως ανηρπάχθη . . . και ο τάφος Αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων, πλην εις τον θάνατον Αυτού εστάθη  μετά του πλουσίου. . . . Και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά Μου . . . και τότε θέλει ελθεί το τέλος. . . . Επειδή όμως δεν είσθαι εκ του κόσμου, αλλ' Εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος. Εάν Εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει. . . . Όστις δέχεται εσάς, Εμέ δέχεται, και όστις δέχεται Εμέ, δέχεται τον αποστείλαντά Με. . . . Δεν είναι μαθητής ανώτερος του διδασκάλου, ουδέ δούλος ανώτερος του κυρίου αυτού." (Ιωάννη 14:6, Ματθαίον 7:14, 22:14 Α΄ Κορινθίους 1:26,27 Ιωάννη 6:60,66,67 Ματθαίον 26:56, Εβραίους 13:13, Φιλιππησίους 2:7, Ησαΐα 53:3,8,9, Ματθαίον 24:9,14, Ιωάννη 15:19,20, Ματθαίον 10:40, 10:24).

       Ο Θεός δεν κάνει λάθη, και ακόμη και "το μωρόν του Θεού είναι σοφώτερον των ανθρώπων, και το ασθενές του Θεού είναι ισχυρότερον των ανθρώπων." Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από τον τρόπο του Θεού. Ακούστε Τον! Και λέγει προς αυτούς "Έλθετε οπίσω Μου, και θέλω σας κάμει αλιείς ανθρώπων. Οι δε αφήσαντες ευθύς άπαντα . . . , ηκολούθησαν Αυτόν . . . μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού . . .  Διότι όστις αισχυνθή δι' εμέ και δια τους λόγους Μου εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου θέλει αισχυνθή δι' αυτόν, όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων." Να προσέχετε "όταν πάντες οι άνθρωποι σας ευφημήσωσι!" (Α΄ Κορινθίους 1:25, Ματθαίον 4:19,20, Φιλιππησίους 2:8, Μάρκον 8:38, Λουκά  6:26).

[ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ]

Κάνετε εγγραφή για να παίρνετε τα βουνίσια ρυάκια με email


Στείλε αυτή τη σελίδα σ' έναν  φίλο σου

 

Το όνομά σου

 

Το email σου

 

Το όνομα του φίλου σου

 

Το email του φίλου σου

 

Το μήνυμά σου (προαιρετικά)

 

Εισάγετε τον Κωδικό >