Οι ποταμοί ρίχνουν τόνους ιζημάτων στους ωκεανούς της γης κάθε ημέρα. Οι ιζηματολόγοι έχουν μελετήσει πολλούς από τους ποταμούς του κόσμου και έχουν υπολογίσει το ρυθμό με τον οποίο εξαφανίζεται η ξηρά. Ο μέσος όρος της ελάττωσης του ύψους όλων των ηπείρων του κόσμου είναι γύρω στα 60 χιλιοστά (2.4 ίντσες) ανά χίλια χρόνια. Αυτό ισοδυναμεί με περίπου 24 εκατομμύρια μετρικούς τόνους ιζήματος κάθε χρόνο να πηγαίνει μέσα στους ωκεανούς. Αν η γη ήταν μόνο ενός εκατομμυρίου ετών, ένα ύψος 60 χιλιομέτρων ξηράς θα είχε διαβρωθεί. Το υψηλότερο όρος της γης, το Όρος Έβερεστ, έχει μόνο 8,85 χιλιόμετρα ύψος. Προφανώς οι ήπειροι του κόσμου ποτέ δεν ήταν κατά μέσο όρο πάνω από 7 φορές ψηλότεροι από το Όρος Έβερεστ, επειδή εκείνο το ίζημα θα πρέπει να είχε πάει κάπου. Αυτό το κάπου είναι οι ωκεανοί, που σημαίνει ότι οι ωκεανοί θα πρέπει να ήταν αρχικά αντίστοιχα πιο βαθείς, και σήμερα θα βλέπαμε τον πυθμένα των ωκεανών μ' ένα ιζηματογενές στρώμα με πάχος χιλιομέτρων—κάτι που δεν αληθεύει. Επίσης, μ' αυτό το ρυθμό διάβρωσης, η Βόρεια Αμερική θα έπρεπε να είχε ισοπεδωθεί μέσα σε 10 εκατομμύρια χρόνια. Ο Κίτρινος Ποταμός της Κίνας θα μπορούσε να ισοπεδώσει ένα οροπέδιο τόσο ψηλό όσο το Έβερεστ μέσα σε 10 εκατομμύρια χρόνια.¹ Γι' αυτό η γη δε θα μπορούσε να είναι ηλικίας δισεκατομμυρίων χρόνων όπως απαιτείται από τη θεωρία της εξέλιξης, αλλιώς όχι μόνο τα βουνά, αλλά και κάθε άλλη μάζα ξηράς, θα είχε απομακρυνθεί με τη διάβρωση και τώρα θα ήταν καλυμμένη από τον ωκεανό.
 

 ¹ Walker, T., “Eroding ages,” Creation Ex Nilho 22(2):18–21, 2000.

Εάν η γη ήταν τόσο παλαιά όσο απαιτείται από την εξέλιξη, όλο το έδαφος θα είχε διαβρωθεί και θα είχε καταλήξει ήδη στον ωκεανό.