Σταμάτα! ... Κοίτα! ... Άκου! ...
Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Μάιο του 1971.

Για έναν Χριστιανό, μια από τις πιο σημαντικές αρχές που πρέπει να ακολουθήσει για να πάρει μια απόφαση είναι η εξής: Μην αρχίζεις να προσπαθείς να βρεις μια λογική λύση, ή να συζητάς την κατάσταση με άλλους — προσευχήσου! Στον Θεό αρέσει όταν εμείς Του δείχνουμε λίγο σεβασμό. Προσευχή δεν είναι απλώς να πέφτεις στα γόνατά σου και λες τα ζητήματά σου, αλλά πιο σημαντικό ακόμα, να αφήνεις το Θεό να σου λέει αυτά που έχει να σου πει Αυτός. Αν το κάνεις αυτό, ο Θεός θα σου πει τι πρέπει να κάνεις.

Δεν καταλαβαίνω πως κάποιος μπορεί να ακούσει από τον Κύριο εκτός και αν ησυχάσει και πραγματικά ακούσει. Είπα μια φορά σε μερικούς από τους ανθρώπους μου, “Εσείς μου θυμίζετε τον προφήτη Σαμουήλ όταν ήταν παιδί αλλά από την ανάποδη. Όταν ο Σαμουήλ άκουσε τον Κύριο μέσα στην ηρεμία της νύχτας, είπε, ‘Μίλα Κύριε, επειδή ο δούλος Σου ακούει.’ Ενώ ο τρόπος που προσεύχεστε εσείς είναι ‘Άκουσε, Κύριε,  επειδή ο δούλος σου μιλάει” (Α’ Σαμουήλ 3:2-10).

Πολλοί Χριστιανοί σήμερα φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο στο να κάνουν το Θεό να ακούσει αυτά που έχουν να πουν αυτοί παρά να ακούσουν εκείνοι αυτά που έχει να πει ο Θεός. Προσπαθούν να περάσουν το δικό τους το πρόγραμμα στο Θεό και να Τον κάνουν να βάλει την υπογραφή Του σ’ αυτό. Το ερώτημα που θα πρέπει να θέσουν στον εαυτό τους δεν είναι, “Μπορώ να παρουσιάσω το πρόγραμμα μου στο Θεό για την υπογραφή Του;” ή ακόμα  “θα ήμουν πρόθυμος να ζητήσω από το Θεό να μου παρουσιάσει το πρόγραμμα Του για τη δική μου υπογραφή;” αλλά μάλλον, “θα ήμουν πρόθυμος να βάλω την υπογραφή μου σε μια λευκή κόλλα και να αφήσω το Θεό να τη συμπληρώσει χωρίς καν να γνωρίζω εγώ ποιο θα είναι το πρόγραμμα Του;”

Δεν έχει σημασία πόσο καλά γνωρίζεις τη Βίβλο ή πόσα πνευματικά χαρίσματα έχεις, αν δεν γνωρίζεις πώς να προσευχηθείς ή να παραμένεις σε επαφή με το Κύριο, τότε θα έχεις προβλήματα.

Οι Χριστιανοί που δεν βρίσκουν το χρόνο να ακούσουν από τον Κύριο μου θυμίζουν την ιστορία με το μικρό κοριτσάκι και το γατάκι. Μια μέρα το άκουσε να ρουθουνίζει στον ύπνο του και αναφώνησε, “Μαμά, μαμά, το γατάκι κοιμήθηκε και άφησε τη μηχανή του αναμμένη!” Ίσως κι εσύ να τρέχεις πέρα-δώθε και να φαίνεσαι ότι είσαι απασχολημένος, ενώ την ίδια στιγμή κοιμάσαι πνευματικά και δεν πηγαίνεις πουθενά, “σαν κάποιος που χτυπάει τον αέρα” (Α’ Κορινθίους 9:26).

Εκτός και αν ηρεμήσεις και προσπαθήσεις να αναζητήσεις τον Κύριο, πώς θα μπορέσεις να ακούσεις αυτά που έχει να πει ο Κύριος;

Μου αρέσει να είμαι μόνος με τον Κύριο επειδή τότε μπορώ και Τον ακούω πολύ καθαρά. Είμαι πεπεισμένος πως άκουσα πολύ περισσότερα από τον Κύριο ενώ ήμουν μόνος, ήσυχος και σε μια θέση που να ακούω, από ότι με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Μπορεί να μας μιλήσει όταν είμαστε μόνοι μας και μπορούμε να Του δώσουμε όλη μας την προσοχή και το σεβασμό που Του οφείλουμε. Ο Κύριος μιλάει με μια ήρεμη, μικρή, αλλά πολύ οριστική, πολύ σταθερή, πολύ τρυφερή φωνή. Όμως αν κάνουμε πάρα πολύ θόρυβο, δεν πρόκειται να την ακούσουμε.

Εσύ ο ίδιος μπορείς να γίνεις η χειρότερη διάσπαση της προσοχής σου. Ο καθένας μπορεί να κάνει φασαρία, όμως χρειάζεται αληθινή προσπάθεια για να ησυχάσεις. Αν προσεύχεσαι τόσο δυνατά και κάνεις τόσο θόρυβο που δεν μπορείς ν’ ακούσεις καν το Θεό, αν δεν προσπαθείς να ησυχάσεις και να ακούσεις, τότε πραγματικά δεν έχει και πολύ νόημα να προσεύχεσαι. Ο Θεός δεν είναι κουφός. Πρέπει να περιμένεις για λίγο και να δεις αν Αυτός πρόκειται να σου μιλήσει με κάποιο τρόπο. Σταμάτησε, ησύχασε και περίμενε την απάντηση. 

Ο μόνος τρόπος για να ακούσεις καθαρά από τον Κύριο είναι να ησυχάσεις εσύ ο ίδιος. Αν θέλεις πραγματικά να ακούσεις από τον Κύριο, Αυτός θα σου μιλήσει, συνήθως όμως Αυτός δεν ουρλιάζει. Αν ο Θεός φτάσει στο σημείο να σου φωνάζει δυνατά για να μπορέσει να ακουστεί πάνω από τη φασαρία σου, τότε πιθανόν είσαι σε δρόμο για προβλήματα. Γι’ αυτό μερικές φορές ο Θεός επιτρέπει να συμβούν ατυχήματα, ασθένειες ή πένθος σε μερικούς ανθρώπους. Θέλει να σταματήσουν για αρκετό χρόνο ώστε  να Τον ακούσουν. Σχεδόν η μόνη φορά που πολύς κόσμος σταματά τις πυρετώδεις του καθημερινές δραστηριότητες για αρκετή ώρα ώστε να σκεφτεί και να ακούσει τον Κύριο είναι κατά διάρκεια μιας κηδείας.

Κύριε βοήθησέ μας να καθόμαστε ήσυχα μπροστά Σου και να ακούμε! Όλοι μας χρειαζόμαστε στιγμές ησυχίας με τον Κύριο, για να πάρουμε έμπνευση και οδηγίες από Αυτόν. Προσωπικά ανακάλυψα, πως ακούω από το Κύριο πιο καθαρά όταν είμαι μόνος στη διάρκεια της νύχτας όταν έχει ησυχία, όταν όλα είναι ήρεμα και δεν υπάρχουν ενοχλήσεις. Αν ξυπνήσω στη μέση της νύχτας και δεν με παίρνει ο ύπνος, υποθέτω πως είναι επειδή ο Κύριος θέλει να προσευχηθώ. Μόλις προσευχηθώ και τελειώσω, με παίρνει αμέσως πάλι ο ύπνος.

Αν θέλεις πραγματικά να ακούσεις από τον Κύριο, Αυτός θα σου μιλήσει. Όμως για να ακούσεις, πρέπει να μείνεις ήσυχος κάπου, κάπως, κάποια στιγμή, μόνος σου. Αυτός λέει, “Ησύχασε, και γνώρισε πως Εγώ είμαι Θεός” (Ψαλμός 46:10).

Πόσα έχεις μάθεις όσον αφορά το να ησυχάζεις μπροστά στον Κύριο; Πόσες “ήσυχες στιγμές” έχεις; “Στην ησυχία και στην εμπιστοσύνη θα είναι η δύναμή σας” (Ησαΐας 30:15). Γνωρίζεις τι σημαίνει “εμπιστοσύνη”; Εμπιστοσύνη σημαίνει πίστη! Το γεγονός ότι παραμένεις ήσυχος φανερώνει ότι έχεις πίστη. Φανερώνει ότι περιμένεις από το Θεό να κάνει κάτι και δεν προσπαθείς να το κάνεις εσύ ο ίδιος.

Αν δεν ξέρεις τι να κάνεις, σταμάτησε τα πάντα!  Ησύχασε και περίμενε το Θεό να κάνει κάτι! Το χειρότερο πράγμα στον κόσμο που μπορείς να κάνεις είναι να συνεχίσεις να προχωράς, όταν δεν ξέρεις τι να κάνεις! Αυτό ήταν το λάθος του Βασιλιά Σαούλ. Συνέχισε να προχωράει, ακόμα κι όταν δεν ήξερε τι να κάνει. Υπέθεσε πως έπρεπε να συνεχίζει να κάνει κάτι και να προχωράει άσχετα με το τι συνέβαινε — και αυτό τον έκανε να χάσει το βασίλειο (Α΄ Σαμουήλ 13:7- 14).

Όταν ησυχάζεις μπροστά στον Κύριο, αυτό δείχνει πως έχεις την πίστη ότι ο Θεός πρόκειται να χειριστεί την κατάσταση, ότι Αυτός πρόκειται να φροντίσει τα πράγματα. Δείχνει ότι εμπιστεύεσαι τον Κύριο. “Θα φυλάξεις σε τέλεια ειρήνη το πνεύμα που στηρίζεται σε Σένα, διότι από Σένα παίρνει θάρρος ” (Ησαΐα 26:3). Αν δεν εμπιστεύεσαι, θα είσαι σε σύγχυση όλη την ώρα. Όπως το λέει τόσο ταιριαστά αυτό το ποιηματάκι:   

Όταν εμπιστευόμαστε,
δεν ακουγόμαστε να ανησυχούμε.
Όταν όμως ανησυχούμε,
είναι γιατί ακόμα δεν μπορέσαμε να εμπιστευτούμε!

Αν νοιώθεις μπερδεμένος, ανήσυχος, αγχωμένος και εκνευρισμένος, τότε δεν έχεις εμπιστοσύνη. Δεν έχεις την πίστη που θα έπρεπε να έχεις! Η εμπιστοσύνη είναι μια εικόνα τέλειας ανάπαυσης και γαλήνης του μυαλού, της καρδιάς και του πνεύματος. Μπορεί να πρέπει να συνεχίσεις να εργάζεσαι, όμως η συμπεριφορά σου και το πνεύμα σου είναι ήρεμα.

Δεν χρειάζεται πάντα να είσαι πεσμένος στα χέρια σου και στα γόνατά σου και να προσεύχεσαι παθιασμένα για να ακουστείς από το Θεό. Η προσευχή θα πρέπει να είναι κάτι που κάνεις την κάθε στιγμή, ανεξάρτητα από ότι άλλο κάνεις. Δεν μπορείς να περιμένεις πάντα μέχρι να τελειώσεις πρώτα το ένα ή το άλλο και μετά να προσευχηθείς. Μερικές φορές δεν μπορείς να βρεις ησυχία — πρέπει να προσευχηθείς ενώ προχωράς. Είναι σαν να σκέφτεσαι όρθιος.

Όμως κάθε στρατιώτης που προετοιμάζεται για τη μάχη θα πρέπει να βρει μερικές ήσυχες στιγμές πριν ξεκινήσει. Θα πρέπει να προσευχηθεί και πριν και κατά τη διάρκεια της μάχης. Εμείς που βοηθάμε στις μάχες του Κυρίου θα πρέπει να παίρνουμε τις οδηγίες μας από πριν.

Όταν εμπιστεύεσαι τον Κύριο αληθινά, μπορείς να έχεις ειρήνη στη μέση της καταιγίδας και ηρεμία στο μάτι του τυφώνα. Μου θυμίζει ένα διαγωνισμό καλλιτεχνίας που έγινε μια φορά όπου ζητήθηκε από τους καλλιτέχνες να απεικονίσουν την ειρήνη. Οι περισσότεροι από τους διαγωνιζόμενους παρέδωσαν πίνακες με ήσυχες, ήρεμες σκηνές της εξοχής —  απόλυτη ηρεμία. Λοιπόν αυτή είναι μια μορφή ειρήνης. Όμως το πιο δύσκολο είδος ειρήνης που υπάρχει απεικονιζόταν στον πίνακα που κέρδισε το βραβείο: Απεικόνιζε  τα βροντερά, μανιασμένα, αφρισμένα, ορμητικά νερά ενός φουσκωμένου από την καταιγίδα καταρράκτη και πάνω σ’ ένα μικρό κλαδάκι ακριβώς πάνω από τον καταρράκτη υπήρχε μια φωλιά όπου ένα μικρό πουλάκι καθόταν ήρεμο κελαηδώντας παρά τον μανιασμένο ποταμό. Τότε είναι που δοκιμάζεται η πίστη σου — στη μέση της ταραχής. Η ηρεμία είναι ένα σημάδι πίστης!

Ο Μωυσής είχε αρκετά εκατομμύρια ανθρώπων να κάθονται στη μέση της ερήμου και να τον περιμένουν, τραβώντας τα μαλλιά τους, καθώς αναρωτιόντουσαν, “Τι θα φάμε; Τι θα πιούμε; Πού πηγαίνουμε; Τι θα κάνουμε;” Και τι κάνει ο Μωυσής; Ανεβαίνει στην κορυφή του βουνού και κάθεται εκεί μόνος με τον Κύριο σαράντα ημέρες!

Τι θα συνέβαινε αν αυτός ανησυχούσε συνέχεια, “Τι θα γίνει αν συμβεί κάτι; Πρέπει να γυρίσω πίσω. Τι θα γίνει αν ο Ααρών φτιάξει ένα χρυσό μοσχάρι;” — Πράγμα που έκανε! Και όταν ο Μωυσής πραγματικά νευρίασε και έσπασε τις πέτρινες πλάκες πάνω στις οποίες ο Θεός είχε γράψει τις Δέκα Εντολές, έπρεπε να ανέβει ξανά στο βουνό και να μείνει ήσυχος για άλλες σαράντα μέρες! Τι καλό του έκανε που νευρίασε; Θα μπορούσε να είχε κατέβει και να το είχε πάρει πιο ήσυχα και ήρεμα. Θα του είχε γλιτώσει τις άλλες σαράντα μέρες πάνω στο βουνό ( Έξοδος 24:12-18, κεφάλαια 32, 34).

Ο Ιησούς, την παραμονή την υπηρεσίας Του, πήγε έξω και πέρασε σαράντα μερόνυχτα μέσα στην ερημιά και φαίνεται πως πέρασε πολύ από αυτό τον καιρό με το Διάβολο. Έπρεπε να νικήσει τον Διάβολο πρώτα (Ματθαίου 4:1-11). Αν δεν βρεθείς μόνος με τον Κύριο και δεν νικήσεις το Διάβολο πρώτα, δεν θα πας ποτέ πολύ μακριά.

Ο Νώε χρειάστηκε 120 χρόνια για να κατασκευάσει τη Κιβωτό. Αναρωτιέμαι πόσα από αυτά τα χρόνια τα πέρασε με προσευχή; Θα πρέπει να είχε περάσει κάποιο χρόνο με τον Κύριο, αλλιώς δε θα μπορούσε ποτέ να είχε πάρει όλες τις ακριβείς οδηγίες για το πώς να ναυπηγήσει εκείνο το σκάφος. Ο Θεός πιθανόν του έδωσε τις ακριβείς προδιαγραφές για κάθε μέρος εκείνου του πλοίου. Και ο Νώε απλώς συνέχιζε να κάνει ήρεμα τη δουλειά του, την κατασκευή της Κιβωτού. Θα μπορούσε να είχε πανικοβληθεί και να την είχε συναρμολογήσει βιαστικά, με τη σκέψη ότι από στιγμή σε στιγμή θα ερχόταν  η βροχή, όμως δεν το έκανε. Χρειάστηκε 120 χρόνια για να κατασκευάσει την Κιβωτό. Πολλοί από μας πιθανόν θα σκεφτόμασταν ότι ξοδεύαμε πολύ χρόνο για να προετοιμαστούμε για κάτι αν απλώς ξοδεύαμε 120 μέρες γι’ αυτό. Αυτό σίγουρα έδειξε ότι ο Νώε είχε πίστη! (Γένεση 6:11-22, κεφάλαιο 7, Εβραίους 11:7).

Λέγεται πως οι αγρότες συχνά γίνονται οι καλύτεροι ιεραπόστολοι επειδή δεν περιμένουν τα πάντα σε μια μέρα. Ζούνε μέσα στη δημιουργία του Θεού και εξαρτώνται από τον Κύριο. Οι αγρότες έχουν πολύ υπομονή και πίστη στην αργή διαδικασία του να  περιμένουν να μεγαλώσουν τα φυτά ή να παράγουν τα ζώα. Απλώς πρέπει να εμπιστεύονται τον Κύριο και να μην ανησυχούν για τίποτα. Ο Θεός κάνει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς: Στέλνει τον ήλιο και τη βροχή και κάνει τις σοδειές να μεγαλώνουν και είναι Αυτός που κάνει τα ζώα να παράγουν.

Αν υπάρχει μια εικόνα της ήρεμης προσωπικότητας, αυτή είναι ο αγρότης. Οι κάτοικοι της πόλης συχνά κοροϊδεύουν τους αγρότες, αλλά αν οι αγρότες δεν πήγαιναν αργά, θα τρελαινόντουσαν όπως πολλοί από τους ανθρώπους της πόλης! Το σύνθημα του αγρότη είναι “Αγάλι – αγάλι.” Ο αγρότης είναι το τέλειο παράδειγμα της πίστης και της υπομονής. Θα πρέπει να πάρουμε ένα μάθημα από τον αγρότη.

Γιατί είναι τόσοι λίγοι οι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν σε ένα αγρόκτημα αυτές τις μέρες; Επειδή αυτό απαιτεί πάρα πολύ μεγάλη εξάρτηση από το Θεό! Πρέπει να αφήσουν πάρα πολλά στα χέρια του Θεού! Σε πολλές χώρες οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα αγροκτήματα κατά κοπάδια. Εκεί ο Θεός έχει πάρα πολύ τον έλεγχο. Είναι πάρα πολύ ήσυχα —  “μεγάλη νέκρα, καθόλου δράση”, λένε!  Όμως αν έβρισκαν το χρόνο να κοιτάξουν τριγύρω και να ακούσουν — να παρατηρήσουν τα ζώα, τα δέντρα και τις θύελλες και να ακούσουν τη βροντή — θα έβλεπαν και θα άκουγαν πολλά!

Μερικοί άνθρωποι πρέπει να βρίσκονται σε κίνηση όλη την ώρα, πρέπει να κάνουν κάτι! Και νομίζω ένας λόγος είναι επειδή δε θέλουν να σκέφτονται! Γι’ αυτό έχουν τόσες πολλές “διασκεδάσεις”. Ξέρετε τι σημαίνει αυτή η λέξη; «Μακριά από τις έγνοιες!» Οι άνθρωποι τρομάζουν με τη σκέψη και μόνο της ησυχίας και της ηρεμίας, επειδή ξέρουν ότι εκεί θα μπορούσε να περάσει και να ακουστεί η φωνή του Θεού. Κι έτσι ο Διάβολος κρατάει το μυαλό τους, τα μάτια τους και τα αυτιά τους γεμάτα με βίαια θεάματα και ήχους.

Αυτός είναι κι ένας λόγος που οι μεγάλες πόλεις είναι μια τέτοια κατάρα — τόσος πολύς θόρυβος και σύγχυση!  Είναι ένα περιβάλλον που είναι κατασκευασμένο κυρίως από τον άνθρωπο με σχεδόν καθόλου δέντρα ή έστω και λίγο γρασίδι. Πολλοί άνθρωποι ζούνε και εργάζονται εκεί όπου δεν μπορούν καν να δούνε τον ουρανό, τον ήλιο, το φεγγάρι ή τα αστέρια. Ο θόρυβος είναι αδιάκοπος: κίνηση, σειρήνες, τρένα και μετρό που στριγγλίζουν. Τα παιδιά που μεγαλώνουν στις μεγάλες πόλεις συχνά εμφανίζουν προβλήματα ακοής επειδή ζούνε σε ένα περιβάλλον συνεχούς θορύβου, ενώ τα παιδιά που ζούνε στην εξοχή συνήθως έχουν πάρα πολύ καλή ακοή.

Με τον ίδιο τρόπο, αν ζεις μέσα σε μια ατμόσφαιρα πνευματικής και φυσικής σύγχυσης, τελικά θα αναπτύξεις κουφαμάρα στη φωνή του Θεού, επειδή για να ακούσεις τον Θεό θα πρέπει να μάθεις να απομωνόνεις όλους τους θορύβους γύρω σου. Αν όμως ζεις μέσα σε ένα ήσυχο, ειρηνικό περιβάλλον, η ακοή σου γίνεται πιο ευαίσθητη στους λιγοστούς ήχους γύρω σου — πολύ πιο δυνατή και ευαίσθητη — και είναι επίσης πιο εύκολο να ακούσεις τον Κύριο όταν σου μιλάει στη καρδιά σου και στο μυαλό σου.

Σκεφτείτε τα χρόνια που πέρασε ο Αβραάμ “ο πατέρας της πίστης” (Ρωμαίους 4:11,16), στα λιβάδια προσέχοντας τα κοπάδια! Δεν είναι ν’ απορεί κανείς που άκουγε τον Κύριο. Είχε το χρόνο για να Τον ακούσει!

Κύριε συγχώρεσέ μας, γινόμαστε τόσο πολυάσχολοι!  Αν είσαι τόσο απασχολημένος  που δεν μπορείς να προσευχηθείς, τότε είσαι πάρα πολύ απασχολημένος! Αν είσαι τόσο απασχολημένος που δεν έχεις χρόνο για να μείνεις μόνος με το Θεό και να προσευχηθείς, τότε είσαι πάρα πολύ απασχολημένος! Θα ήταν σαν να έλεγε ένας υπηρέτης στο Βασιλιά του, “Λυπάμαι, δεν μπορώ να έρθω σήμερα για να ακούσω τις διαταγές σου, είμαι πάρα πολύ απασχολημένος με το να Σε υπηρετώ!” Η πιο σημαντική δουλειά που έχεις είναι να ακούσεις τον βασιλιά — να σταματήσεις, να κοιτάξεις και να ακούσεις. Πρέπει να μάθεις να ακούς τον Κύριο πάνω απ’ όλα.

Δεν αρμόζει στο βασιλιά να τρέχει πίσω από τους υπηκόους του, να τους φωνάζει και να ουρλιάζει, προσπαθώντας να τους κάνει να ακολουθήσουν τις οδηγίες του. Αντίθετα οι υπήκοοί του πρέπει να προσέρχονται μπροστά στο βασιλιά ήσυχα και με σεβασμό, να παρουσιάζουν τα αιτήματά τους και κατόπιν να περιμένουν σιωπηλά την απάντηση του βασιλιά. Πρέπει να τιμάς και να σέβεσαι τον Κύριο και να Του φέρεσαι σαν τον Βασιλιά που είναι. Μερικές φορές οι Χριστιανοί μπορεί να αποκτήσουν τόση οικειότητα με τον Κύριο και το Πνεύμα Του με αποτέλεσμα αυτή η οικειότητα να γεννήσει περιφρόνηση. Ο Κύριος είναι τόσο γλυκός και τόσο κοντά σ’ αυτούς που αυτοί δεν Τον σέβονται όπως θα έπρεπε!

Πολλοί Χριστιανοί αρχίζουν να παίζουν με τα χαρίσματα του Θεού ή τα χαρίσματα του Πνεύματος και παραμελούν τον Ίδιο το Θεό! Είναι σαν τους γονείς που επιστρέφουν στο σπίτι με δώρα για τα παιδιά τους και τα παιδιά αρπάζουν τα δώρα, ξεχνάνε να καλωσορίσουν και να ευχαριστήσουν τους γονείς τους και αρχίζουν να παίζουν με τα παιχνίδια.

Μου θυμίζει επίσης εκείνη την ιστορία για το κοριτσάκι που ήθελε να ετοιμάσει ένα δώρο για τα γενέθλια του πατέρα της. Κάθε βράδυ, αντί να κάθεται μαζί με τον πατέρα της, δούλευε φτιάχνοντας τις καινούργιες του παντόφλες — και σχεδόν του ράγισε την καρδιά! Ο Θεός μπορεί να εκτιμάει τις παντόφλες που Του φτιάχνεις όμως θα προτιμούσε να έχει εσένα! Και η αλήθεια είναι, πως οι παντόφλες που Του ετοιμάζεις πιθανόν θα βγουν χάλια αν αμελήσεις να περάσεις χρόνο μαζί Του!

Η μητέρα μου συνήθιζε να μιλάει  για το πώς ήταν τόσο απασχολημένη με το έργο του Κυρίου που δεν άκουγε αρκετά Αυτόν, κι έτσι ο Θεός έπρεπε να την αφήσει να αρρωστήσει τόσο πολύ ώστε αυτή να πρέπει να Του δώσει όλη της την προσοχή! Όταν ήταν άρρωστη στο κρεβάτι, ξαπλωμένη στην πλάτη της, αυτή ήταν η μόνη κατεύθυνση που μπορούσε να κοιτάξει— προς τα επάνω! Και το μάθημα που πήρε το περιέγραψε στο παρακάτω ποίημα:

 Η ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ

Ποθούσα να υπηρετήσω τον Κύριο,
Όμως αλίμονο μ’ άφηναν μακριά,
Απ’ τους πολυάσχολους θεριστές
Στου θερισμού τα χωράφια τα πλατιά.

Ήταν λίγοι, ναι, τόσο λίγοι στον αριθμό
Και δεν μπορούσα να καταλάβω
Γιατί θα έπρεπε να μένω αδρανής,
Δεν ήταν το σχέδιο που ήθελα να αναλάβω.

Ποθούσα να υπηρετήσω τον Κύριο,
Και η ανάγκη ήταν πραγματικά μεγάλη.
Για μένα ήταν εύκολο να κοπιάζω
Όμως, το να περιμένω ήταν μια δύσκολη πάλη,

Να παραμένω ήρεμη και σιωπηλή,
Ενώ το τραγούδι έφτανε στα αυτιά,
Από τους πολυάσχολους θεριστές,
Στου θερισμού τα χωράφια τα πλατιά!

Ποθούσα να υπηρετήσω, μόνο τον Κύριο,
Όμως Αυτός με οδήγησε σ’ ένα μέρος ερημικό,
Κι εκεί σαν σταματήσαμε για να αναπαυτούμε,
Τα μάτια Του κοίταξαν το πρόσωπό μου το σκυθρωπό,

Τόσο γεμάτα με τρυφερή επίπληξη
Που με γέμισαν με μια έκπληξη θλιβερή!
Μήπως σκέφτηκε ότι παραπονιόμουν για την υπηρεσία μου,
Ή ότι τη θεωρούσα μια θυσία οδυνηρή;

“Ω, Κύριε, ποθώ να Σ’ υπηρετήσω, να υπηρετήσω μόνο Εσένα,
Είναι τόσο λίγοι οι εργάτες όπου κι αν κοιτώ
Άφησέ με να πάω στα χωράφια,” Τον παρακάλεσα,
“Δεν με ενδιαφέρει να μείνω εδώ ν’ αναπαυτώ!”

Γονάτισα στα πόδια Του εκλιπαρώντας,
Και κοίταξα το πρόσωπό Του εκεί ψηλά,
“Παιδί Μου,” είπε δεν γνώριζες,
“Πως η υπηρεσία χωρίς την αγάπη σου καθόλου δε μετρά;”

Ποθούσα να υπηρετήσω, να υπηρετήσω τον Κύριό μου,
Ω, αυτή ήταν η σκέψη μου η πιο αγαπητή.
Γι’ αυτό συνέχεια Τον παρακαλούσα,
Το υποπόδιό Του καθώς αναζητούσα σε κάθε προσευχή.

Όμως σ’ εκείνη την μοναχική την έρημο,
Μακριά από την πολυάσχολη σκηνή,
Κατάλαβα σιγά- σιγά μα καθαρά
Πού ήταν το λάθος μου και πού είχα ξεγελαστεί.

Το μυαλό μου ήταν τόσο γεμάτο από υπηρεσία, μόνο υπηρεσία,
Που είχα παρασυρθεί από Αυτόν μακριά.
Και Αυτός ποθούσε για τη γλυκιά επικοινωνία,
Την ένωση της καρδιάς με την καρδιά!

Λοιπόν, ζήτησα και βρήκα τη συχώρεση,
Ενώ τα μάτια μου με πόνο ήταν πια θολά.
Και τώρα, αν και το έργο Του είναι ακόμη πολύτιμο,
Κρατώ την πρώτη θέση γι’ Αυτόν στην καρδιά! 
Virginia Brandt Berg

Ο Θεός δε θα πάρει δεύτερη θέση ακόμη κι αν είναι για την ίδια Του την υπηρεσία! Αυτός λέει, “Δεν θα έχεις άλλους θεούς εκτός από Μένα. Δεν θα τους προσκυνήσεις ούτε θα τους υπηρετήσεις. Επειδή Εγώ, ο Κύριος ο Θεός σου, είμαι ένας Θεός ζηλότυπος” (Έξοδος 20:3,5). Πιθανόν αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν οι ειλικρινείς Χριστιανοί: Να θεοποιούν την υπηρεσία για το Θεό!

Μια μέρα που ο Μαρτίνος Λούθηρος και ο συνεργάτης του Μελάγχθων είχαν μια αρκετά κοπιαστική και πολυάσχολη μέρα μπροστά τους, ο Μελάγχθων του πρότεινε να μειώσουν στο μισό την ώρα της προσευχής στο ξεκίνημα της ημέρας. Ο Λούθηρος αρνήθηκε έντονα και επέμενε πως αντί για τις δύο ώρες προσευχής που είχαν κανονικά, θα έπρεπε να περάσουν τέσσερις ώρες στην παρουσία του Κυρίου εκείνο το πρωί επειδή είχαν πάρα πολλά να κάνουν!

Δεν είχα χρόνο 

Ξύπνησα νωρίς ένα πρωί
Και ξεκίνησα τη μέρα βιαστικά!
Είχα τόσα μα τόσα να κάνω
Που για να προσευχηθώ δεν είχα ούτε δυο λεπτά

Τα προβλήματα άρχισαν να συσσωρεύονται,
Κάθε καθήκον γινότανε βουνό.
“Μα γιατί δεν με βοηθάει, ο Θεός;” Αναρωτήθηκα.
Μου απάντησε “Μα αφού δεν Μου το ζήτησες αυτό!  

Προσπάθησα να έρθω στη παρουσία του Θεού.
Δοκίμασα όλα τα κλειδιά της κλειδαριάς.
Ο Θεός με μάλωσε με αγάπη ευγενικά
“Γιατί, παιδί Μου να σου ανοίξω δεν χτυπάς;»

 Ήθελα να βρω χαρά και ομορφιά,
Η μέρα όμως γίνονταν γκρίζα και  μουντή,
Αναρωτήθηκα γιατί δεν μου έδειξε κάτι ο Θεός.
Και μου είπε, “Μα δεν Με αναζήτησες ούτε για μια στιγμή.” 

Ξύπνησα νωρίς σήμερα το πρωί,
Και σταμάτησα πριν αρχίσει η μέρα αυτή,
Είχα τόσα πολλά να κάνω
Που έπρεπε να βρω το χρόνο να κάνω προσευχή!
Grace L. Naessens

Όταν ο Μωυσής ήταν ένας έξυπνος νεαρός, ηλικίας σαράντα ετών, νόμιζε πως πραγματικά ήξερε πώς να κάνει τη δουλειά — όμως τα έκανε όλα θάλασσα και έπρεπε να φύγει τρέχοντας για να σώσει τη ζωή του!  Ο Θεός χρειάστηκε σαράντα χρόνια για να  διορθώσει τον Μωυσή και να του δείξει ότι έπρεπε να εξαρτιέται από Αυτόν! (Έξοδος κεφάλαια 2 και 3).

Η βιασύνη είναι συχνά ένα σημάδι ότι φοβάσαι μήπως αργήσεις, που σημαίνει ότι έχεις φόβο, που σημαίνει ότι δεν έχεις αρκετή πίστη! Αν έχεις αργήσει, χαλάρωσε! Εμπιστέψου τον Κύριο! Ένας λόγος που βιαζόμαστε όταν έχουμε αργήσει, είναι επειδή πιθανόν είναι δικό μας λάθος και δε θέλουμε να υποστούμε τις συνέπειες!

Ένας άλλος λόγος που βιαζόμαστε είναι επειδή δεν εμπιστευόμαστε τον Κύριο! Φοβόμαστε ότι αν δεν φτάσουμε στον προορισμό μας, θα χάσουμε κάτι. Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε το Θεό ότι είναι ικανός να σταματήσει ολόκληρο τον κόσμο ή να σταματήσει τον ήλιο, όπως Του ζήτησε να κάνει ο Ιησούς του Ναυή (Ιησούς του Ναυή 10:12-14).

Μια φορά που βιαζόμουν να προλάβω το τρένο, ο Κύριος με προειδοποίησε ότι η υπερένταση στην οποία υπέβαλα τον εαυτό μου θα μπορούσε να με σκοτώσει. Έτσι εναπόθεσα το πρόβλημα στα χέρια του Κυρίου, ζήτησα από Αυτόν να καθυστερήσει το τρένο, ηρέμησα και πήγα με το πάσο μου. Έφθασα στο σταθμό, ανέβηκα στο τρένο και καθόμουν εκεί για σαράντα λεπτά, απορώντας γιατί αυτό το πάντοτε στην ώρα του τρένο δεν ξεκινούσε από το σταθμό! Τελικά ρώτησα τον Κύριο και Αυτός μου είπε, “Μου ζήτησες να σταματήσω το τρένο αλλά δε Μου είπες ότι ήθελες να φύγεις ακόμη!”

“Όσο πιο βιαστικά πηγαίνω, τόσο πιο αργά φθάνω!” Απλώς χαλάρωσε, πήγαινε πιο αργά, μην βιάζεσαι και ο Κύριος θα κάνει το κάθε τι να πάει πιο αργά για σένα αν είναι ανάγκη.

Κοίταξε όλα τα παραδείγματα υπομονής μέσα στη Βίβλο: Τον Ιώβ, τον Μωυσή και τον Δαβίδ απλώς για να αναφέρουμε μερικούς! Ο Δαβίδ πέρασε 24 χρόνια δουλεύοντας για εκείνον τον ανεπιτήδευτο, τον Βασιλιά Σαούλ, και ο Κύριος πραγματικά του δίδαξε πολλά μέσα από το κακό παράδειγμα του Σαούλ. Ο Σαούλ συχνά έχανε την υπομονή του και προσπαθούσε να κάνει τα πράγματα με τη δική του δύναμη και ανακάλυπτε ότι δεν ήταν αρκετά δυνατός. Ο Δαβίδ έμαθε πως πρέπει να αφήνεις το Θεό να κάνει τα πάντα και να περιμένεις Αυτόν!

Μερικοί άνθρωποι μου θυμίζουν τον Βασιλιά Σαούλ! Ρωτούν τον Κύριο για κάτι και, αν δεν πάρουν μια απάντηση αμέσως, απλώς προχωράνε και κάνουν ότι καλύτερο μπορούν! Δείτε τι συνέβη όταν ο Σαούλ δεν περίμενε την ευλογία του Κυρίου μέσα από τον προφήτη Σαμουήλ. Ο Σαούλ αποφάσισε να κάνει  ο ίδιος την τελετή της προσφοράς θυσίας, αντί να περιμένει τον Κύριο ή τον προφήτη Του και το αποτέλεσμα ήταν ο Σαούλ να χάσει ολόκληρο το βασίλειο (Α΄ Σαμουήλ 13:7-14).

Γι’ αυτό πήγανε πιο σιγά! Σταμάτα! ... Κοίτα! ... και Άκου! Περίμενε τον Κύριο, ειδικά αν δεν ξέρεις τι να κάνεις και δεν έχεις ακούσει από τον Κύριο ακόμα! Από πού εμφανίστηκε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής — μήπως από τη μεγάλη πόλη της Ιερουσαλήμ; Μήπως εκεί πήρε τη μόρφωσή του, το χρίσμα του, τη μεγάλη του δύναμη; Όχι! Ήρθε από την ερημιά, από τα δάση, από τους αγριότοπους, από εκεί όπου είχε τον καιρό να παραμένει μακριά από τον όχλο για να ακούει τον Κύριο! Και όταν εμφανίστηκε στο τέλος, σίγουρα είχε κάτι για να πει! (Λουκά 3:1-18 και 7:24-28).

Ο Ιησούς πέρασε τριάντα χρόνια από τη ζωή Του σε προετοιμασία και μόνο λίγο πάνω από τρία χρόνια στη δημόσια υπηρεσία Του! Και εμείς είμαστε τόσο βιαστικοί!

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο και θα πρέπει να αφιέρωσε αρκετό χρόνο με τον Κύριο για να το κάνει. Παρόλα αυτά, το σπουδαιότερο αριστούργημα του Ιωάννη γράφτηκε στην κυριολεξία από τον Κύριο, ενώ ο Ιωάννης ήταν εξόριστος σε ένα νησί — το βιβλίο της Αποκάλυψης. Το μεγαλύτερο έργο του ήταν απλά να αφήνει το Θεό να κάνει όλη τη διαχείριση, την ομιλία και την αποκάλυψη – τα πάντα! Γι’ αυτό ας πάμε πιο αργά! Ας σταματήσουμε! ... Ας κοιτάξουμε! ... Και ας ακούσουμε!

Ο κόσμος πάντα είναι βιαστικός! Αυτό είναι το σχέδιο του ίδιου του Διαβόλου: “Να αυξήσει τη ταχύτητα του κόσμου! Οτιδήποτε για να κάνει το κάθε τι να κινείται πιο γρήγορα!” Ο Θεός δημιούργησε τη γη πριν έξη χιλιάδες χρόνια, και από τότε η ταχύτητα της έχει παραμείνει σχεδόν η ίδια.  Ο Θεός ποτέ Του δε βιάστηκε. Η γη συνεχίζει να περιστρέφεται με τον ίδιο ρυθμό κάθε μέρα. Ο Θεός δεν επιτάχυνε τις εποχές ή τα χρόνια, ενώ ο άνθρωπος επιταχύνει τα πράγματα και το αποτέλεσμα είναι ο κόσμος να πηγαίνει προς μια κολασμένη καταστροφή!

Λοιπόν ας προσπαθήσουμε να πάμε λίγο πιο αργά. Ηρέμησε! Όμως πάνω απ’ όλα σταμάτα, κοίτα, άκουσε ... και περίμενε! Τέτοιου είδους προειδοποιητικές πινακίδες είναι τοποθετημένες σε επικίνδυνα μέρη, όπως σε διασταυρώσεις σιδηροδρομικών γραμμών— σε κρίσιμα σημεία, όπου υπάρχει διακοπή της ρουτίνας σου, της πορείας σου, του δρόμου σου, της λεωφόρου σου — αλλιώς θα μπορούσες να περάσεις τις γραμμές του τρένου και να σε χτυπήσει ένα τρένο!

“Όμως” εσύ λες, “δεν έχω χρόνο να σταματήσω, να κοιτάξω και να ακούσω!” Ναι, αλλά αν δεν το κάνεις, μπορεί να μην τα καταφέρεις ποτέ! Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Ποιο είναι πιο εύκολο, να προσπαθήσεις να ξεπεράσεις το τρένο, να προσπαθήσεις να περάσεις μέσα από το τρένο, να πηδήξεις πάνω από το τρένο — ή να σταματήσεις μερικά λεπτά και να περιμένεις να το δεις να περνάει; Πολύ γρήγορα αυτό  θα περάσει κι εσύ θα μπορέσεις να συνεχίσεις το δρόμο σου με ηρεμία.  

Το να προσπαθείς να πιέσεις μια κατάσταση και να επιβάλλεις τον δικό τρόπο σου απλώς δεν θα έχει αποτέλεσμα! Δεν αξίζει να βιάζεσαι και να ανησυχείς στην προσπάθειά σου να πας κάπου ή να κάνεις κάτι όταν υποτίθεται ότι πρέπει να περιμένεις τον Κύριο για να βρεις πού θέλεις Αυτός να πας και τι θέλει Αυτός να κάνεις.

Ο Κύριος θέλει να σε διδάξει να παίρνεις αποφάσεις, Το πρώτο βήμα για να πάρεις μια απόφαση δεν είναι  να προσπαθήσεις να αναλύσεις την κατάσταση στο μυαλό σου ή να τη συζητήσεις με άλλους. Το πρώτο βήμα είναι να ρωτήσεις τον Κύριο! Αρέσει στον Κύριο να του δίνεις λίγη τιμή. Προσευχή δεν σημαίνει απλά να λες τα δικά σου λόγια αλλά πάνω από όλα είναι να αφήνεις το Θεός να πει τα δικά του και να περιμένεις με ησυχία και με εμπιστοσύνη μέχρι να το κάνει!

Πρέπει  να μπεις όχι μόνο μέσα στην προσευχή, αλλά πρέπει να μπεις και μέσα στο Πνεύμα. Πρέπει να βάλεις στην άκρη τις δικές σου σκέψεις και να γίνεις μέρος του Πνεύματος του Κυρίου, μέσα από την επικοινωνία μαζί Του. Αν το κάνεις αυτό, ο Θεός θα σου πει τι πρέπει να κάνεις. Πρέπει να γνωρίζεις ότι δεν μπορείς να το κάνεις εσύ και να είσαι απεγνωσμένος για την απάντηση του Θεού, και μετά θα πρέπει να σταματήσεις όλα τα άλλα  και να ακούσεις! Όταν ησυχάζεις μέσα στην παρουσία του Κυρίου, αυτό δείχνει ότι έχεις την πίστη ότι ο Θεός θα τακτοποιήσει την κατάσταση, ότι Αυτός θα φροντίσει τα πράγματα! Αφιέρωσε χρόνο για να ακούσεις το Θεό, και Αυτός θα αφιερώσει χρόνο για να λύσει το πρόβλημα. Η πυρετώδης σου δραστηριότητα δεν σημαίνει τίποτα, η υπηρεσία σου δεν σημαίνει τίποτα, αν δεν δίνεις στον Βασιλιά την προσοχή σου, την αγάπη σου, τον χρόνο σου, την επικοινωνία σου.

Να θυμάσαι πως η βιασύνη είναι έλλειψη πίστης και είναι από το Διάβολο! Αν βιάζεσαι και πας εδώ κι εκεί ανήσυχα και ανυπόμονα, ποτέ δε θα μπορέσεις να εστιάσεις όλη σου την προσοχή — τα μάτια σου, τα αυτιά σου, το νου σου και την καρδιά σου — πάνω στον Κύριο για τις λύσεις στα προβλήματά σου, τις απαντήσεις στα ερωτήματά σου, τις καλύτερες αποφάσεις για την δική σου κατάσταση!  Όμως όταν έχεις μάθει να σταματάς, να κοιτάς, να ακούς και να παραμένεις σε επικοινωνία μαζί Του μέχρι να πάρεις τις απαντήσεις Του, θα έχεις μάθει πώς να παίρνεις αποφάσεις! Θα έχεις μάθει να προσεύχεσαι και να ακολουθείς πραγματικά το Θεό.

Ο Θεός δίνει το καλύτερο σε εκείνους, που αφήνουν τις επιλογές σ’ Αυτόν!

[ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ]

Κάνετε εγγραφή για να παίρνετε τις εκδόσεις μας με email